Als iemand beweert dat er tijdens tien jaar Rutte toch wel veel misgegaan is, dan is er altijd wel iemand van die partij die roept dat er toch ook heel veel is goed gegaan. Het zal ongetwijfeld, maar de missers hebben de overhand. Te weinig klimaat en te weinig stikstofreductie, te weinig Groningen en alles overtreffend, de kinderopvangtoeslagaffaire. Ik ben me ervan bewust dat dit geen nieuws is, ik wilde er ook eigenlijk niet meer over schrijven. Maar als je dan denkt dat je alles hebt gehad, is daar Ankie Broekers-Knol, staatssecretaris van vluchtelingenzaken. Hoe heeft ooit iemand kunnen bedenken dat zij geschikt zou zijn voor die functie!
Vluchtelingen, op enig empathisch vermogen voor deze groep mensen heb ik haar nog niet kunnen betrappen. O, ze belooft het wel hoor, het IND gaat sneller en voortvarender aan de slag met de dossiers. Er worden extra mensen opgeleid et cetera. Nou in de praktijk heeft nog geen vluchteling er iets van gemerkt. Sterker nog, dit voorjaar wijzigde zij, zonder zelfs de Kamer te raadplegen de protocollen voor alleenstaande jonge vluchtelingen. De regels moesten strenger worden, want ja, vreselijk, stel je voor dat het tot gezinshereniging zou moeten komen. Wéér meer vluchtelingen. Dank zij onderzoeksjournalisten van NRC, moest ze die maatregel gelukkig terugdraaien.
Afgelopen weekend kwam er weer zo’n schokkend bericht. Een Armeens gezin, de ouders wonen al tien jaar hier, inmiddels zijn er twee kinderen van negen en vijf, mogen in Groningen blijven na veel touwtrekken. Die kinderen zijn hier nota bene geboren! En ja, over een paar jaar mogen ze wel Nederlander worden. Dat noemen ze tempo bij mevrouw Broekers-Knol.
Bij het debat over Afghanistan was zij ook aanwezig, samen met Sigrid Kaag, Ank Bijleveld en Mark Rutte vormde zij het crisisteam. En wat gebeurt er? Kaag en Bijleveld krijgen een motie van afkeuring aan de broek (waarom eigenlijk altijd die broek?) en vertrekken, Rutte en Broekers komen ermee weg. Geen mens die er wat aan doet of kan doen. Ze zitten volgens mij met Bisonkit aan het pluche geplakt.
Er moesten nogal wat Afghanen die voor de Nederlanders gewerkt hebben, in hun land achterblijven, onder erbarmelijke omstandigheden. Zij konden niet meer mee met de ingezette vliegtuigen. De Tweede Kamer vroeg er maanden geleden al om, haal ze op, maar er werd geen gehoor aan gegeven. Deze mensen worden nu ernstig bedreigd, en niet alleen zij, maar ook hun families. De Taliban zijn daar niet moeilijk in. Jij meldt je niet bij een rechtbank? Dan nemen we gewoon wraak op je familie. En wat zegt onze staatssecretaris van Vluchtelingenzaken? Nee, we kunnen ze niet allemaal hierheen laten komen, dat betekent een braindrain voor Afghanistan! Weet je wie dat verhaal ook vertellen? De Taliban zelf, het is hun smoes om mensen te beletten om te vertrekken. En mevrouw Broekers-Knol is het daar helemaal mee eens. Zou ze wel eens een krant lezen?
Los van de smoes trouwens, in Afghanistan zijn veel mensen hoog opgeleid, vooral de laatste twintig jaar zijn er ook veel vrouwen naar de universiteit gegaan. Die bron van kennis vergeten de Taliban voor het gemak. En Ankie hobbelt daar gewoon achteraan.
Eén geruststelling, als Broekers-Knol onverwachts zou moeten aftreden, betekent dat voor het kabinet echt geen braindrain!
Miriam Vaz Dias
Copyright foto: NRC
Recente reacties