Zorgzaamheid kan vele vormen aannemen

Kazuo Ishiguro is niet de eerste de beste. Nobelprijswinnaar word je niet zo maar. Als er dus een nieuwe roman van hem uitkomt, wacht de liefhebber met spanning. Ook dit keer stelt de schrijver zeker niet teleur. Ishiguro is in staat om bij elk boek opnieuw een bijzonder perspectief te kiezen.
Een KV, een kunstmatige vriend(in) is niet het eerste wat je verwacht . Klara is echter een KV, maar wel een bijzondere.
Samen met een paar collega’s wacht ze in de winkel op een koper. De Cheffin, die het bedrijf leidt, is er meteen al van overtuigd dat Klara niet zo maar een KV is. Ze is wel niet van het nieuwste type, maar haar kwaliteiten op het gebied van inleven en observeren, zijn opmerkelijk. Toch gaat de verkoop niet vanzelf. Ze zit al enige tijd met collega Rosa in de etalage voor ze opgemerkt wordt. Het geeft haar de tijd om mensen te observeren, vooral kinderen. Een daarvan is Josie, die blijk geeft van belangstelling voor Klara. Ze belooft later terug te komen en Klara heeft de hoop al bijna opgegeven, als dat uiteindelijk toch gebeurt.
Josie woont met haar moeder en de huishoudster op een prachtig landgoed. Klara neemt haar taak zeer serieus en past goed op het meisje dat een nogal zwakke gezondheid blijkt te hebben.
De verhoudingen tussen de personen spelen de belangrijkste rol in het verhaal. Het is zo wonderlijk, een KV, eigenlijk een robot dus, geeft een helder inzicht in de connecties. Door haar liefde voor Josie krijgt Klara nu ook waardering voor de andere mensen om het meisje heen. En de lezer op zijn beurt, moet haast wel van Klara gaan houden.
Klara is zowel buitenstaander als medespeler. Haar rol blijkt zelfs van steeds grotere betekenis te worden voor allen om haar heen. En zoals zij veel betekent voor de mensen om zich heen, zo is voor haar de zon van levensbelang.
Een verrassende roman wederom. Prettig geschreven en goed vertaald door Peter Bergsma.