Het heeft geen zin om eromheen te draaien, we gingen woensdagnacht héél laat naar bed. Blij werden we er niet van, want je kunt het met recht een dieptepunt noemen in de historie van politiek Den Haag. Maar we hadden het toch ook niet willen missen. Nou ja, wat heet willen in zo’n geval. Een groot deel van de dag was het een ergernis. Ik heb nog nooit iemand zo vaak horen liegen over het feit dat hij niet gelogen had! En daar wordt het allemaal niet geloofwaardiger van.
De kiezer heeft gesproken en die bepaalt het uiteindelijk. Niet de poppetjes, wel de partijen die meedoen. Zij het dat mensen met voorkeurstemmen natuurlijk heel bewust gekozen zijn. Tot mijn starre verbijstering hoorde ik gisteren uit de mond van een VVD’er dat Rutte 1,9 miljoen voorkeurstemmen had gekregen. Dat klopt sowieso al niet. Rutte was lijsttrekker, dat is juist en hij stond daarom natuurlijk bovenaan de lijst. Mevrouw Schultz van Haegen noemt dat voorkeurstemmen. Ze heeft het niet helemaal begrepen geloof ik, 350.000 stemmen als je op de tweede plaats staat, zoals Pieter Omtzigt, dàt noem je pas voorkeurstemmen.
Maar goed, zijn naam is nu gevallen, Pieter Omtzigt, luis in de pels van de Haagse politiek en dat is een eretitel. Die man heeft alles, maar dan ook alles gegeven om het onrecht tegen de burger te keren. Jarenlang heeft hij geknokt, ook samen met Renske Leijten van de SP, die mogen we ook niet uitvlakken. Omtzigt is nu even óp en neem het hem eens kwalijk! Ik hoop dat hij er gauw weer bovenop zal zijn, want zo iemand kan niet gemist worden in het parlement.
Omtzigt voerde het gevecht tegen onrecht gedurende bijna de gehele periode Rutte en daar heeft Mark behoorlijk last van gehad. Hij reageerde onbekommerd door oplossingen weg te schuiven, de andere kant op te kijken of gewoon te ontkennen dat er problemen waren.
Voor Mark begint de ellende als Kajsa Ollongren, een van de verkenners, positief getest wordt op corona en acuut het Binnenhof moet verlaten. Onder haar arm heeft ze haar papieren en een oplettende fotograaf leest wat daar op staat… De naam Omtzigt, met daarachter: functie elders! Oh oh, foute boel! Den Haag is in rep en roer. Dat had niemand mogen zien natuurlijk.
En dan is het 1 april 2021, dit keer geen grappige verhaaltjes, maar dodelijke ernst. De oppositie wil van Rutte weten wat dat te betekenen heeft. De demissionaire minister-president begon als een klein kind te sputteren. ‘Dat heb ik niet gezegd, echt niet, waarom zou ik dat doen’. Hij stampt nog net niet met zijn voetjes, maar slaat wel met zijn vuist op het spreekgestoelte en spreekt de onvergetelijke woorden : ‘Ik heb daar geen herinnering aan!’ Niet één keer, maar wel twintig maal op zijn minst, alsof dat het geloofwaardiger maakt. O, het is dus zijn geheugen. Een hapklare brok voor zijn tegenstanders, want óf hij liegt, óf hij lijdt aan een vorm van dementie. In beide gevallen, einde verhaal. Een motie van wantrouwen, ingediend door Geert Wilders, de eerste keer dat ik het met die man eens was trouwens, haalt het niet. Die van afkeuring, door de oud-coalitiegenoten wel. Een normaal mens zou daar zijn conclusies uit trekken. Maar niet Mark Rutte, hij roept gewoon dat hij dóór wil, het land moet geregeerd worden en wie kan dat beter doen dan hij? Hij had toch bijna twee miljoen stemmen? Ja hoor Mark, maar dat was wel voor die leugen aan het licht kwam.
Het zou best kunnen dat een formatie zonder de VVD niet haalbaar is, de partij heeft immers vierendertig zetels, maar zonder Mark Rutte? Ja graag!
Miriam Vaz Dias
Copyright foto Linda.nl
Recente reacties