Het zat al een paar jaar in de pen. Ik wilde wel gastlessen geven over de Tweede Wereldoorlog. Ik was al in gesprek met mijn oude school hierover, toen Corona ertussen kwam. Daarna had ik andere dingen aan mijn hoofd.
Afgelopen zomer begon ik er opnieuw over na te denken. Ik kwam in contact met een organisatie, Nadeoorlog.nl. Zij nemen de zaken zeer serieus. En nadat een schrijfster mijn verhaal op papier gezet had, kwamen de lessen van een professionele coach. En nu is het dan zover, ik ben begonnen met gastlessen geven…
De geschiedenis die ik vertel over mijn familie, is geheel opgehangen aan het boekje, dat mijn broer Isra na de oorlog op school schreef, met tekeningen erbij. Voor het allergrootste deel, ken ik het ook alleen van hem, aangezien het onderwerp oorlog niet bespreekbaar was binnen ons gezin. Dankzij Nadeoorlog.nl heb ik een prachtige koffer, naar model van Isra’s boekje, waarin de belangrijkste tekeningen zitten, die ik stuk voor stuk kan laten zien.
Het lijkt misschien makkelijk voor iemand die zo lang voor de klas gestaan heeft, maar dat is het allerminst. In de eerste plaats zijn de leerlingen tot nu toe jonger dan mijn leerlingen waren op school. Groep 7 en 8. Daarnaast ben ik met iets heel anders bezig dan toen. Dit is het verhaal van mijn eigen familie. En sommige delen zijn best heftig. Neem het verhaal over mijn opa en oma Noach, die vermoord werden in Auschwitz. Het hele verhaal, van Westerbork tot het perron van Auschwitz, hakt er behoorlijk in. Ik merk ook, dat de kinderen dat spannend vinden. Overigens, ze zijn wel voorbereid door de eigen leerkracht. Ze krijgen een lesbrief toegestuurd die geënt is op mijn persoonlijke verhaal en die voor de les behandeld is.
Voor wie mijn eerdere stukjes ooit gelezen heeft, zal in het verhaal wat kunnen herkennen. Uiteraard het verhaal Worteltjes, dat nog steeds op deze weblog te vinden is en het verhaal over de kopjes, (op de weblog onder de naam De verdrietige kopjes).
Als ik het verhaal heb afgerond komen de vragen. En uiteraard ook verhalen, over opa’s en oma’s die al of niet vertelden over de oorlog. En soms, komt er iets onverwachts. Na mijn eerste gastles kwam een van de jongens naar me toe. Ik had verteld dat mijn moeder op 1 mei 1945 beviel van een dochter. Het wilde er bij hem niet in, dat je zwanger wilde zijn in de oorlog. Ik heb hem verteld dat dat toen niet zo gemakkelijk te voorkomen was als tegenwoordig. Daar nam hij geen genoegen mee, zijn antwoord was, ‘dat doe je toch zelf’. Ik heb het erbij gelaten, maar snapte hem wel! Het ging me te ver om er nog een les seksuele voorlichting aan vast te plakken.
Ik ben nog maar net begonnen met mijn lessen, wellicht later meer hierover.
Miriam Vaz Dias
*Boven dit verhaal heb ik een foto geplaatst van de prachtige houten koffer, met daarnaast twee tekeningen. *Voor wie geïnteresseerd is, een bezoek aan www.nadeoorlog.nl is zeker de moeite waard
Recente reacties