Hoe kun je zelf iets doen voor het milieu, of zoals we dat tegenwoordig uitdrukken, hoe leef je duurzamer. Twee jaar geleden heeft het me wekenlang van de straat gehouden, kan ik wel zeggen. Ik weet niet eens meer wat de precieze aanleiding was, maar ineens zaten we...

Ik ben mijn parapluutje kwijt! En dan bedoel ik niet zo’n gewoon ding dat je opsteekt als het regent, nee, ik bedoel mijn schuilplekje, waar ik  altijd terecht kon als het even niet goed ging.   “Als je moeder er niet meer is, ben je je parapluutje...

In 1945 ging mijn broer, voor ons Isra, maar voor de meesten Vaz, toen veertien jaar, na zijn onderduikperiode weer naar school. Zijn eerste opdracht was: opschrijven wat hij meegemaakt had. Ik zal proberen zijn boekje te herschrijven. De feiten zijn authentiek, ik...

Sophia Noach was haar naam, geboren in december 1906. Ze was de zes jaar oudere zuster van mijn moeder en ze werd Fie genoemd, kort en vooral krachtig. Streng ook, een echte schooljuffrouw van de oude stempel. Een wit kanten bloes met een hoge boord, waarop een...

Mijn moeder, Willy Noach, kwam uit Zutphen. Als het daarover ging, zag je weemoed, maar ook een twinkeltje in haar ogen. Horen kon je het niet, ze sprak zonder enig accent. Meestal tenminste, er was een uitzondering en dat was als haar nichtje uit Apeldoorn belde. Ik...

Het is zondag, 27 september. Je zou zeggen een normale dag in het najaar, niks bijzonders mee. Toch voel ik dat anders. Want vandaag en morgen is het Jom Kipoer, of Jom Kipper, zoals wij vroeger zeiden , ook wel bekend als Grote Verzoendag. Voor wie mij beter kent, ik...