“Je kunt niet in de toekomst kijken”. Hoe vaak houden we dat elkaar niet voor. Het is ook grotendeels waar. Maar toch is het niet zo vanzelfsprekend. Om te beginnen zijn daar de positieve vooruitblikken. Lekker uit eten vanavond, kun je er al onder vangen. Of een boek...

Het hebben en onderhouden van een website heeft verrassende kanten.  Al enige keren eerder werd ik benaderd door mensen die belangstelling hadden. Volslagen vreemden, die meestal geïnteresseerd waren in de verhalen over de oorlog. Bij het googelen komt men dan...

Gelukkig is de ergste rommel opgeruimd in Limburg. Het was allemaal zeer heftig. Mogen mensen er net weer op uit, is Limburg er klaar voor, gebeurt dit. Een gigantische wateroverlast, weg hotelgasten in Valkenburg en dat net na de Coronacrisis, naar de vuilstort met...

Voor de geboorte van Sam schreef ik dit gedichtje en maakte er een schilderijtje bij. Of was er eerst een schilderijtje en toen een gedichtje? Doet er ook niet toe, ik vond het de moeite waard om het te bewaren. Ach kleine man, je moest eens weten Er wordt met...

In de keuken staat de ketel al zachtjes te zingen. Esther pakt de mooie kopjes uit de kast. Dat gebeurt niet elke dag en nog steeds vindt ze het een feestelijk gezicht, het roomwitte porselein met de rozerode versieringen. De fijne zilveren lepeltjes, in het...

In Maarn valt het op, maar het moet nou eenmaal, Betty en Isra hebben allebei een gele ster op hun jas. De kinderen op school zeggen er niet veel van, ze zijn er aan gewend. De buurman van de overkant zei gisteravond nog tegen pappa: “Haal die vreselijke dingen toch...

Hoe kun je zelf iets doen voor het milieu, of zoals we dat tegenwoordig uitdrukken, hoe leef je duurzamer. Twee jaar geleden heeft het me wekenlang van de straat gehouden, kan ik wel zeggen. Ik weet niet eens meer wat de precieze aanleiding was, maar ineens zaten we...

Ik ben mijn parapluutje kwijt! En dan bedoel ik niet zo’n gewoon ding dat je opsteekt als het regent, nee, ik bedoel mijn schuilplekje, waar ik  altijd terecht kon als het even niet goed ging.   “Als je moeder er niet meer is, ben je je parapluutje...

In 1945 ging mijn broer, voor ons Isra, maar voor de meesten Vaz, toen veertien jaar, na zijn onderduikperiode weer naar school. Zijn eerste opdracht was: opschrijven wat hij meegemaakt had. Ik zal proberen zijn boekje te herschrijven. De feiten zijn authentiek, ik...