Khadija Arib, vanaf dag één heb ik haar bewonderd als Kamervoorzitter. Ik moet toegeven dat ik van haar Kamerlidmaatschap voor die tijd niet echt veel weet. Maar wat een sterke vrouw, iedereen werd door haar gelijk behandeld. Of het nou een VVD-er, een PVV-er of iemand van haar eigen club, de PvdA was, ze maakte geen verschil. Gelijke monniken, gelijke kappen. Toen zij als voorzitter aantrad, werd de Haagse politiek er een beetje beter op. Ik volg al jaren graag debatten, al is het vaak met kromme tenen. Dat was in Aribs tijd niet haar schuld, ik denk dat haar tenen af en toe ook dubbel in haar schoenen lagen, maar ze bleef altijd correct en streng. Voor iedereen.
In 2021 was het na de Tweede Kamerverkiezingen uiteraard tijd voor een nieuwe voorzittersverkiezing. Ook daar was ik getuige van. Khadija stelde zich opnieuw kandidaat en haar tegenstanders waren Vera Bergkamp, D66 en Martin Bosma van de PVV. Wat de laatste betreft, ik heb, zoals bekend verondersteld mag worden, niets met de PVV, maar Bosma was wel in staat tot een rechtvaardig voorzitterschap. De keren dat hij als plaatsvervanger optrad, verliepen de besprekingen vlekkeloos. Van Vera Bergkamp wist ik toen nog niets en uiteraard hoopte ik dat Arib zou blijven. Het mocht niet zo zijn. Ik hoor nog Wilders suggereren dat het een een-tweetje van Rutte en Kaag was, maar daar haalde ik mijn schouders over op.
Khadija Arib nam haar plaats in bij de PvdA-fractie en deed haar werk. Niet te opvallend, gewoon, waar ze voor gekozen was. Tijdens of kort na de verkiezing waren er wel geluiden dat zij niet al te zachtzinnig met haar personeel in de Kamer omging. IK wil daar niet over oordelen, maar kan ook niet zeggen dat het niet zo was, er gebeurde verder niets mee in elk geval.
We zijn inmiddels anderhalf jaar verder en, het moet gezegd, bij de debatten wordt Arib nog steeds node gemist. Vera Bergkamp maakt er echt niks van, ze is te slap en grijpt vooral te laat in. IK moet daar wel bij zeggen dat het gedrag van sommige Kamerleden ook ongekend is en daardoor wordt het er ook allemaal niet gemakkelijker op. Maar van een voorzitter mag je meer verwachten.
En nu de huidige kwestie, wat is het geval? Khadija Arib werd benoemd tot voorzitter van de Tijdelijke commissie Corona. Een commissie die de parlementaire enquête moet voorbereiden over het coronabeleid. En nu ineens komen er ANONIEME klachten over haar bij het presidium van de Kamer. En wat doet Bergkamp? Die gaat naar de Landsadvocaat, niet de Kameradvocaat, die bestaat ook en ik denk niet voor niets. Die geeft aan dat onderzoek nodig is. En al die tijd weet Khadija Arib van niks, niets over een eventueel onderzoek, ook niet van (PvdA-lid) Nijboer, eveneens lid van het presidium dat de beslissing nam om een onderzoek in te stellen, unaniem nam . Pas als de beslissing genomen is, lekt dat uit naar de NRC! Ra ra hoe kan dat? Wie heeft er gelekt? En waarom is zij niet fatsoenlijk en bijtijds ingelicht. Een blamage en sterker nog, het riekt naar opzet. Overigens wil ik wel gezegd hebben dat niet alles te wijten is aan Vera Bergkamp, zij handelde in commissie. Het hele presidium was op de hoogte en wie weet wie nog meer.
Ambtenaren die het allang niet op Arib hadden en niet met haar willen samenwerken in die commissie en nu ineens hun kans ruiken? Een politiek spelletje? Of persoonlijke rancune? We weten het niet en een aantal Kamerleden heeft in een brief om opheldering gevraagd. Dat is terecht, wel jammer dat de PvdA niet medeondertekend heeft. Ik vind de verklaring van Attje Kuiken, dat ze het zuiverder vinden als andere partijen daarom vragen, op zijn zachtst gezegd aan de slappe kant. En kennelijk vinden de coalitiepartijen, behalve de altijd fatsoenlijke ChristenUnie het al helemaal niet nodig om te reageren. Boter op het hoofd?
Ik wens Khadija Arib alle sterkte die ze nodig heeft en wil haar alsnog bedanken voor al die jaren dat ze haar kwaliteiten heeft aangewend voor de publieke zaak.
Miriam Vaz Dias
Recente reacties